Vanochtend vroeg stond er weer een pensessie op het programma. Dus de wekker om half vijf gezet, die me pas bij de herhaalfunctie te pakken had. Elektrisch rijd ik muisstil weg, dat is wel erg fijn voor de buurt wanneer je karpervisser bent. Bij het water zie ik al flink wat leven in het water. Mooi! Na een stukje sjouwen door het inmiddels kniehoge groen leg ik de laatste twintig meter uiterst behoedzaam af. Op de stek zie ik tot mijn blijdschap diverse karpers wat zenuwachtig rondscharrelen.
Ze paaien niet maar ik heb de indruk dat dat niet lang meer gaat duren. Daarnaast zie ik massa’s kleine witvissoorten en flinke lappen van brasems. Het lukt mij deze keer om niet één karper zichtbaar te verstoren, zelfs niet bij het neervlijen en het in elkaar zetten van landingsnet en hengel. Ik besluit om te beginnen met boiliedeeg,
dit heeft zo’n hoge aantrekkingskracht dat ik niets hoeft bij te voeren om de vissen op de hoogte te brengen van al dat lekkers. Vrijwel direct na het inwerpen van de kleine dobber schiet de pen de diepte in. Ik heb een klein visje gespietst…..
Nou ja, kan gebeuren. Ik onthaak hem en hij zwemt nog weg ook. Niet lang daarna volgt er een rietvoorn .
De vissen volgen elkaar snel op, maar de spiegels, lange schubs en vooral die ene dikrug doen niets anders als vlak onder het wateroppervlak zwemmen. Tijd voor wat drijvend aas, Pukka Floaters van Demon Baits. Ik werp een paar stukjes in het water maar slechts de witvis reageert hierop.
Terwijl ik een bekertje (of blikje deze keer 
)
anijsmelk tap, besluit ik om chaos te creëren op de stek. Twee soorten pellets, groundbait, zalmolie, maïs en leveramino’s gaan in een emmer met wat water en ik heb het recept voor chaos onder water gemaakt .
Ik voer twee handjes van dit mengsel en balanceer de haak uit met gele foam, vergezelt van twee stukjes maïs. Een sterke vis geeft het haakaas geen kans om de bodem te bereiken, want de hengel staat snel krom van, zoals later blijkt, een hele mooie zeelt .
De zeelten lijken verzot op dit mengsel want al snel volgt zeelt nummer twee, een heel oud exemplaar. Daar ga ik even mee op de foto .
Het gaat best wel lekker, maar nu wordt het toch tijd voor een karper, die zich naarmate de ochtend vordert, steeds minder frequent laat zien. Ik werp nog eens opnieuw in, daar waar ik de dobber net staande kan houden door de lichte stroming en ga er eens goed voor zitten .
Na een tijdje geen beet gehad te hebben daalt de pen langzaam de diept in. Ja! Nee! Een platte…… Snel uit het water met het beest om de stek zo weinig mogelijk te verstoren, even een fotootje
en weer door. De productieve tijd is bijna ten einde hier. Gelukkig check ik mijn snoer regelmatig, even later wordt ik bevestigd van het nut van zulke controles
Zul je net zien dat wanneer je niet kijkt die dikrug zich meldt. Dat doet zich helaas de rest van de sessie niet meer voor, ook geen klein schubje. Dan maar een foto van naar ik meen gipskruid als pleister op de wonde. Terug in de auto zet ik de radio aan en wat speelt er? “ ‘t Is een kwestie van geduld” door Rowwen Heze. En zo is het.
Frank Huisman
Lees ook:Ultima Zero
Lees ook:Vreemdgaan op sportvissenblog.nl
Lees ook:XXX De nieuwe bol van Flevobaits, Sucses op de rivier XXX
Lees ook:Hengel kapot geen probleem bij Flevobaits……
Lees ook:Een koud weekend in januarie door Johan van Vliet